Mutluluğun Sırrı Nedir?

Selamlar sevgili TB Blog okuyucuları 🙂
Ben Yaren. Buralarda yeniyim. Yazı konusunda  da yeniyim, okuyucu olarak dâimiyim diyebiliriz 🙂
Canım sıkıldıkça, boş zaman buldukça okuyup hayran kalıyorum kıymetli yazarlarımızın kıymetli yazılarını..

Uzun süredir bir şeyler yazmaya niyetlenip bir türlü başlayamadığım bir serüvenim var. Ee öğrenciyim haliyle 🙂 Kafamın rahat olduğu bir vakit bulup aldım elime kağıdı kalemi, açtım konsantrasyon müziğini, başladım yazmaya…

İnsan yazarak rahatlıyormuş, onu anladım. Birine hislerinin tamamını söyleyemezsin belki ama kağıda dökebilirsin o hislerini. Hafifliyormuş insan, dostu oluyormuş yazılar:)

Neyse, fazla uzatmayıp sabırsızlıkla az sonraki yazımı okumanızı istiyorum. Dediğim gibi, yeniyim buralarda. İlk yazımı yazmanın heyecanı var içimde 🙂 Sürç-i Lisan ettiysem affola.

 

Evet, klişe bir soru: Mutluluğun sırrı nedir?

Her birimiz farklı ama genellikle aynı cevaplar veririz: aşk, para, aile, kariyer..
Peki neden soyut bir kavramı somutluyoruz? Mutluluğun sırrı mutlu olmak, mutlu olmaya çalışmak değil midir? Bence öyledir.

“Dediğin gibi kolay değil mutlu olmak.” dediğinizi tahmin edebiliyorum. Haklısınız. Her birimizin mutluluk sebepleri farklılık gösterebilir. Kimimiz bir bebeğin gülümsemesiyle bile mutlu olabiliyorken kimimiz lüks bir hediyeyle mutlu olabiliriz. Kimimiz de mutlu olmaya çabalamayıp her şeye burun kıvırırız.

Lakin tek bir ortak noktamız var: Şükür. Bilim de bunu destekliyor. Bir araştırmaya göre şükreden ve teşekkür eden insanların diğer insanlara göre daha dengeli serotonin hormonu (mutluluk hormonu) ürettikleri ortaya çıkmıştır.

Bazıları şükretmek kavramını basitçe “mutlu olabilmek için insan aklının kendine uydurduğu bir kandırmaca” diye niteliyor. Evet, doğru. Bu bir oyun. Ama sonunda kimsenin kaybetmediği ve kesin kazananın olduğu bir kandırmaca bu 🙂

Sonunu bağlamak gerekirse sevgili okurlarım: mutluluğun sırrı aslında Rabb’imize şükretmekte, hamdetmekte saklıdır.

Şems ne güzel söylemiş: “Yaşarım mutlu olurum, yaşarım mutlu ederim. Tabii ki mutsuz da olurum ama yaşadığım sürece umutsuz, şükürsüz olmam..”